Światowa populacja ludności wzrasta dynamicznie i według umiarkowanych prognoz w 2050 roku może liczyć ponad 9 miliardów. Taki wzrost ludności pociągnie za sobą wzrost zapotrzebowania na żywność. Istnieją dwie strategie zwiększania produkcji żywności - przez zwiększanie obszaru rolniczego kosztem innych terenów lub przez zwiększenie plonów z upraw na obszarach już zagospodarowanych rolniczo.
Zboża, a szczególnie pszenica, należą do gatunków przodujących w strukturze zasiewów, zarówno w Europie, jak i na świecie. Pszenica, obok ryżu, jest najczęściej uprawianym gatunkiem zboża na świecie, w Europie i w Polsce. Średnie plony uzyskiwane w produkcji w Polsce są porównywalne z plonami uzyskanymi w Europie i większe niż na świecie. Ważne jest, aby uzyskać plon ziarna wysokiej jakości.
W publikacji przedstawiono wyniki badań przeprowadzonych w trzyletnim cyklu, uzyskane w ścisłych doświadczeniach polowych założonych w Stacji Doświadczalnej Oceny Odmian w Krzyżewie (COBORU). Czynnikami badań były przedplony (rzepak ozimy i jęczmień jary), trzy odmiany pszenicy ozimej i trzy odmiany pszenicy jarej oraz trzy poziomy nawożenia nawozami azotowymi (dawka oszczędna, średnio intensywna i intensywna).
W hipotezie badawczej przyjęto założenie, że przedplon, odmiany i nawożenie nawozami azotowymi są elementami agrotechniki wpływającymi na plonowanie i jakość ziarna pszenicy ozimej i jarej. Reakcja porównywanych odmian na nawożenie nawozami azotowymi miała być podstawą do stwierdzenia, czy przedplon uznawany za niewłaściwy można zrekompensować tymi czynnikami. Celami badań były: a) ocena rzepaku ozimego i jęczmienia jarego pod względem produkcyjnym, ekonomicznym i ekologicznym jako przedplonów dla pszenicy ozimej i jarej; b) produkcyjna, ekonomiczna i ekologiczna ocena odmian pszenicy ozimej i jarej, uprawianych w zróżnicowanych warunkach agrotechnicznych; c) wybranie odpowiednich dawek azotu pod względem produkcyjnym i ekonomicznym w nawożeniu pszenicy ozimej i jarej.