Bo w każdej wielkiej książce jest kilka książek,
trzeba tylko do nich dotrzeć,
odkryć je, zgłębić i pojąć
Ryszard Kapuściński
(Podróże z Herodotem, Znak, Kraków 2008, s. 208)
W latach 2005-2013 do Internetu trafiło kilkadziesiąt polskich gier przeglądarkowych o tematyce politycznej. Ich twórcy poszczególne wątki tych aplikacji łączyli z bardzo ważnym kontekstem sytuacyjnym, jakim były m.in. wybory prezydenckie z 2005 i 2010 roku, wybory parlamentarne z 2005 i 2007 roku oraz obrady Sejmu V kadencji. Nawiązywali np. do exposé premiera Donalda Tuska z 2005 roku i sporu o skład delegacji reprezentującej Polskę na obradach Rady Unii Europejskiej w 2008 roku. Odnosili się też do tej sfery życia polityków, która łączy się z moralnością, w tym z prawdomównością i dotrzymywaniem słowa. Krytykowali stosunek rządzących do funkcji i urzędów, a także taktyki oraz strategie kampanijne i wyborcze, czyniące z procesów ustrojowych rywalizację bez zasad i zahamowań. Bez komentarza nie pozostawili również społeczno-kulturowych konsekwencji decyzji politycznych, przeciwstawiając krytykowany konserwatyzm liberalizmowi.
Miłosz Babecki, medioznawca i social media manager, w swojej najnowszej książce omawia 46 tych gier. Dzieli je na dwie grupy. Pierwsza zawiera 24 gry metafory objaśniające, druga składa się z 22 gier metafor ekspresywnych. Autor przedstawia je jako funkcjonalne media szybkiego reagowania dorosłego polskiego społeczeństwa Sieci na ówczesne wydarzenia polityczne. Wyjaśnia, dlaczego są mediami projekcyjnymi, alternatywnymi, kontrhegemonicznymi i pasożytniczymi. Przeprowadza ich drobiazgową analizę metaforologiczną, wspartą elementami analizy transakcyjnej i semiologicznej. Wskazuje, co stanowi ich tworzywo i jaki jest komunikacyjny potencjał tego tworzywa w mówieniu o rzeczywistym świecie. Głównym problemem badawczym czyni metaforyczne powiadamianie, w którym nośnikami przekazów, czyli metafor, są polskie gry przeglądarkowe. Wśród problemów towarzyszących zwraca uwagę na to, czy sposoby obrazowania procesów politycznych oraz uczestniczących w nich aktorów politycznych są komunikatywne, czy nie, oraz czy metafory kreowane z inspiracji nimi są udane, zatem łatwe do dostrzeżenia i zrozumienia, lub może mają status metafor nieudanych - takich, które bardzo trudno rozpoznać i zrozumieć.
Monografia "Metaforyka polskich politycznych gier przeglądarkowych" jest opracowaniem o wyjątkowym charakterze, dotyczącym problematyki dotąd niepodejmowanej. Ma charakter transdyscyplinarny. W gronie jej odbiorców, oprócz medioznawców, komunikologów i
literaturoznawców, mogą się znaleźć osoby zainteresowane tworzeniem wizerunku medialnego, a także ci, których interesuje to, jak można wykorzystać sieć internetową oraz dostępne w niej treści w celach innych niż tylko dostarczanie rozrywki.