Przemiany polityczne po 4 czerwca 1989 roku i idące za nimi przemiany społeczne i gospodarcze spowodowały wprowadzenie do zasobu słownictwa używanego w nauce, polityce, gospodarce, w mediach oraz w życiu codziennym nowych określeń: mienie, samorządy, ekonomia, zarządzanie, marketing, zasoby publiczne. Zrozumienie pojęcia „zasoby publiczne" oznacza zmianę filozofii myślenia całego społeczeństwa na myślenie, że są to zasoby stanowiące własność (współwłasność) wszystkich obywateli, przekazane podmiotom publicznym (samorządowym lub państwowym) na zaspokojenie potrzeb społecznych. Wyrobienie w społeczeństwie poczucia prawa do współwłasności zasobów publicznych powinno spowodować postawę odpowiedzialności za stan zasobów. Odpowiedzialność współwłaścicielska powinna polegać na wymuszaniu na organach lub organizacjach powołanych do zarządzania zasobami publicznymi odpowiedniej postawy (przez udział i głosowanie w wyborach). Najkrócej można ten problem ująć w następujący sposób: zasoby publiczne są moją (każdego z nas) w maleńkiej części własnością, muszą służyć każdemu (i wszystkim), bez względu na miejsce zamieszkania, a odpowiedzialność za poprawne wykorzystanie zasobów publicznych musi być adekwatna do poczucia prawa własności.

Zarządzanie zasobami i organizacjami publicznymi wymaga ponoszenia odpowiednich kosztów. Koszty obciążają budżety podmiotów lub organizacji publicznych oraz budżet państwa, czyli wszystkich obywateli i organizacji składających się na przychody budżetu. Właściwe wykorzystanie zasobów i funkcjonowanie podmiotów i organizacji powinno przynosić odpowiednie (nie zawsze finansowe) korzyści, dlatego ekonomika zasobów publicznych jest bardzo ważna. Z oczywistych względów w jednym opracowaniu nie sposób poruszyć wszystkich problemów ekonomicznych, a jedynie wybrane, licząc, że korzystający z publikacji będą stosować rozumowanie przez analogię.

Autorzy opracowania Ekonomika zasobów publicznych. Kompendium wiedzy i studium przypadku przedstawili rozmiary zasobów publicznych należących do samorządowych gmin, samorządowych powiatów, również do samorządowych województw i Skarbu Państwa, a także obowiązujące reguły ekonomiczne w zarządzaniu zasobami i organizacjami publicznymi. Chcą nie tylko przybliżyć wymienione problemy, lecz także wskazać na obowiązek ich rozumienia i stosowania w praktyce. W części pierwszej, zatytułowanej „Kompendium wiedzy o zasobach publicznych", opisano teoretyczne problemy związane z ekonomiką zasobów i organizacji publicznych według aktualnych w roku 2013 warunków prawnych. W części drugiej, zatytułowanej „Studium przypadku", przedstawiono wybrane problemy dotyczące ekonomiki zasobów i organizacji publicznych na przykładzie gmin powiatu olsztyńskiego ziemskiego. Problemy ekonomiczne ograniczono do kwestii możliwych do statystycznej identyfikacji.

Opracowanie jest adresowane do różnych grup odbiorców - studentów i doktorantów kierunków: ekonomicznych, prawnych, administracyjnych i społecznych, młodych pracowników nauki, pracowników administracji samorządowej i rządowej, działaczy politycznych, pracowników szeroko rozumianych mediów oraz osób prowadzących samodzielną działalność gospodarczą.