Rolnictwo po integracji Polski z Unią Europejską wymaga wszechstronnych zabiegów dostosowawczych, których upatruje się w tzw. wielofunkcyjnym rozwoju obszarów wiejskich. Jego istota sprowadza się do tworzenia sprzyjających warunków w zakresie podejmowania nierolniczej działalności gospodarczej. Restrukturyzacja powinna się opierać na traktowaniu rolnictwa i wsi jako integralnej całości obszarów wiejskich (niezurbanizowanych). Spełniają one oprócz tradycyjnej (podstawowej) funkcji produkcyjno-żywicielskiej w coraz większym stopniu takie funkcje, jak: biologiczna (kształtowanie równowagi w wykorzystaniu środowiska), przyrodnicza (ochrona obiektów przyrodniczych), rekreacyjno-turystyczna (wykorzystanie naturalnych walorów przyrodniczych, a także dziedzictwa historycznego i kulturowego), socjalno-rezydencjalna (obszary wiejskie jako miejsce życia osób osiągających dochody z innych źródeł niż rolnictwo), kulturowa (zachowanie tradycji i zwyczajów ludowych). Dążenie do umiejętnego wykorzystania tych funkcji powinno stać się podstawą aktywnej polityki ekonomicznej, prowadzącej do zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich w każdym regionie Polski. Celem opracowania jest ukazanie możliwości wielofunkcyjnego rozwoju obszarów wiejskich na przykładzie powiatu olsztyńskiego ziemskiego poprzez wykorzystanie doświadczeń Portugalii, a przede wszystkim powiatu Evora w regionie Alentejo.