Przedmiotem rozprawy jest świat roślin w twórczości Słowackiego okresu genezyjskiego (po przełomie mistycznym). Wyobraźnia poety była wtedy zdecydowanie inna niż wcześniej, inaczej postrzegał naturę: słyszał i rozumiał język kwiatów i drzew. Spośród roślin obecnych w twórczości genezyjskiej poety autorka wyodrębniła poszczególne gatunki kwiatów, drzew i krzewów, co znalazło odzwierciedlenie w strukturze rozprawy. Kolejność prezentacji roślin wiązała się ze stopniem ich ważności w dziełach genezyjskich poety. W rozdziale pierwszym zwrócono uwagę na znaczenie natury w romantyzmie, fascynację Słowackiego światem roślin. Przedstawiono poetę jako „romantycznego ogrodnika” sadzącego i pielęgnującego kwiaty, ale dbającego też o swój finansowy „ogródek”. Na postawie analizy tekstów genezyjskich przybliżono związek rośli z ewolucją duchów ludzkich (praca ducha zapisana w kształcie liści). Wskazano na rolę mówiącej natury, na język kwiatów i drzew. Wspomniano o obecności w utworach genezyjskich roślin wyimaginowanych („kwiaty cudu”, „kwiaty siarczane”, „kwiaty ogniste”). W rozdziale drugim ukazano znaczenie kwiatów w życiu i twórczości Słowackiego. Przedstawiono poszczególne gatunki kwiatów obecne w tekstach genezyjskich, m.in.: różę, lilie („aniołowe kwiaty”), osty („kolczate ziele”), stokrotkę („naród kwiatów”), koniczynę („republikankę ducha”), powój, mak, słonecznik, malwę. W rozdziale trzecim omówiono najważniejsze gatunki drzew i krzewów występujące u Słowackiego (według rangi w dziełach genezyjskich), m.in.: dąb, brzoza, sosna, lipa jabłoń, wierzba buk, cedr, oliwka, laur, palma, jodła, modrzew, topola. W konkluzji pracy autorka stwierdza: „analizując świat flory w dziełach genezyjskich Słowackiego, chcieliśmy »rozplątać« nitki tego niezwykłego kobierca natury. Rośliny są jednym z kluczowy ułatwiających rozszyfrowanie genezyjskiej księgi natury. Pokazują skalę wyobraźni poetyckiej Słowackiego. Pozwalają zobaczyć w poecie miłośnika kwiatów, drzew i krzewów”.