W książce zawarto wyniki indywidualnych badań nad temporalnością w kulturze. Zbiór artykułów przybrał kształt ustaleń oraz interpretacji, sformułowanych na potrzeby refleksji chronozoficznej.

Chronozofia nie zagościła jeszcze na dobre w polskiej humanistyce, a przecież czas jest doświadczeniem niezwykle złożonym. Religia, literatura, filozofia, badania historyczne i kulturoznawcze stanowią dogodny obszar opisywania czasu czy też podejmowania prób jego uchwycenia. Stąd też tytułowy zegar jest w kulturze czymś więcej niż tylko miernikiem upływu jakiego etapu życiowego czy urządzeniem pomocnym w organizowaniu codzienności.

W prezentowanej monografii przeważają rozważania z chronozofii literackiej. Praca została podzielona na trzy części.  Część pierwsza zatytułowano Pamięć, czas i czasomierze – od mechaniki do metafizyki. Składa się na nią blok tekstów o charakterze propedeutycznym oraz interdyscyplinarnym.

Część druga – Sposoby przeżywania czasu w literaturze i filmie – to zbiór tekstów interpretujących konkretne dzieła literackie i filmowe, w których kluczową rolę odgrywa motyw zegara i czasu.

Trzecia część – Motyw zegara w utworach muzycznych i ich odniesienia literackie – to perspektywa zegarowo-muzyczno-literacka podjętej w książce problematyki.