Zasługi Edwarda Martuszewskiego dla kolekcjonowania i porządkowania wiedzy o piśmiennictwie Warmii i Mazur są nieocenione. Pisarz urodził się w 1921 r. w Paluchowie (pod Puławami), a zmarł w 1982 w Olsztynie. Jego pierwszą samodzielną książką o charakterze historycznym i krytycznoliterackim był tom esejów Nowy kamień (1965). Był także niestrudzonym propagatorem piśmiennictwa powstającego na Warmii i Mazurach. Jak pisze we Wstępie Joanna Chłosta-Zielonka - recenzował prawie każde przedsięwzięcie literackie w regionie. Omawiał tomiki poezji, powieści, prace naukowe, publikując ich omówienia na łamach wielu periodyków. Pamiętnik w pierwotnej wersji miał formę maszynopisu, zawierającego 268 kart.

Wydanie tego diariusza z pewnością przyczyni się do poznania jego osoby, zwróci uwagę, jak trudne były czasy wojenne czy powojenne, jakich wyborów musieli dokonywać wówczas ludzie, które zawsze ważyły na późniejszych losach wielu rodzin czy pojedynczych ludzi. Publikacja jest także przypomnieniem znaczących wydarzeń, które miały miejsce w latach 60. i 70., ale przede wszystkim osób. Pracę zamyka indeks nazwisk, krótka bibliografia oraz streszczenia w języku angielskim i niemieckim.