Książka jest opisem, dokumentacją oraz wstępną interpretacją wybranych zjawisk literackich, związanych z Polską północną-wschodnią po 1980 roku. Zaprezentowano tu proces kulturalizacji lokalnego społeczeństwa zarówno w literaturze, jak i na skutek jej oddziaływania. Autor opiera się na założeniu, że porządkowanie kultury literackiej w obrębie regionu zapobiega w jakiejś mierze ucieczce dyskursu literaturoznawczego od humanistycznej odpowiedzialności za osobniczy i społeczny rozwój człowieka. Książka reprezentuje typ refleksji charakterystyczny dla nowego regionalizmu, który uwzględnia kulturową i geograficzną specyfikę miejsca, jego „małą" historię i lokalne tradycje, własną geopoetykę, działające na danym obszarze instytucje, uwarunkowania społeczne. Postawę nowego regionalisty cechuje świadome, bliskie i krytyczne towarzyszenie twórcom i ich dziełom. Zminiaturyzowane narracje uwzględniają punkty widzenia, które pozwalają oglądać regionalne zjawiska literackie wielowymiarowo - w perspektywie krajowej, zagranicznej, europejskiej, a także socjologicznej, egzystencjalnej, kulturoznawczej, niekiedy politycznej. Autor przyjął w określaniu odcieni kultury literackiej na Warmii i Mazurach rolę obserwatora i uczestnika, życzliwego i zatroskanego poety, literaturoznawcy, społecznika, działacza kulturalnego. Na tom składają się szkice o poetach i pisarzach z Warmii i Mazur, kronika literacka regionu 1980-2017, charakterystyka literackiej przestrzeni Suwalszczyzny, minieseje o fundamentalnych kwestiach kultury literackiej. Podsumowaniem książki są z jednej strony rozmowy autora z warmińsko-mazurskimi twórcami, z drugiej zaś wywiady, których udzielił on miłośnikom literatury i aktywnym uczestnikom kultury regionu.