Niniejsza książka została poświęcona filozoficznej twórczości osiemnastowiecznego ukraińskiego myśliciela, pedagoga i poety Hryhorija Skoworody (1722-1794), postaci raczej mało znanej w polskiej humanistyce. Główna idea pracy opiera się na założeniu, zgodnie z którym religijna antropologia Skoworody posiada głęboki psychologiczny wymiar i w istocie opisuje proces samoaktualizacji. Staje się to bardziej widoczne po zestawieniu teorii samorozwoju Carla Gustava Junga i Abrahama Maslowa z rozważaniami ukraińskiego filozofa.
Monografia nakreśla również historyczny, kulturowy oraz społeczny kontekst, w jakim funkcjonował Skoworoda. Są tu także rozważania dotyczące ukraińskiej mentalności, filozofii oraz języka, a także rys biograficzny myśliciela.