Hannibal Barkas (247-183 p.n.e.) to kartagiński wódz z okresu drugiej wojny punickiej, jeden z najlepszych dowódców antycznego świata. Wiedzę o Hannibalu, jednym z największych strategów i wodzów starożytności, zawdzięczamy przekazom Rzymian, którzy jednocześnie nienawidzili i obawiali się wodza kartagińskiego, ale wyrażali się o nim z szacunkiem. Odbiło się to w wyrażeniu, którego używano w Rzymie w obliczu zagrożenia: Hannibal ante Portas (Hannibal u bram).
Miron Wolny i Grzegorz Supady przedstawili Hannibala na tle historii kultury. W pierwszej części opracowania zaprezentowano Hannibala i jego ojczyznę, Kartaginę, ich obraz w nauce i kulturze europejskiej i światowej, a także tło dramatu Hannibal Christiana Dietricha Grabbego. Omówiono również postacie bohaterów, treść, kompozycję i historyczne inspiracje dramatu. Część druga to autorski, pierwszy przekład dzieła na język polski. Sztuka zaczyna się w 216 r. p.n.e. po bitwie pod Kannami i kończy się w 183 r. p.n.e. samobójczą śmiercią Hannibala. W części trzeciej przedstawiono biografię niemieckojęzycznego dramatopisarza, jego twórczość, jej odbicie w kulturze.