W monografii zaprezentowano fragment dziejów Bułgarii - okres między połową XIX w. (początek kształtowania się nowoczesnego bułgarskiego ruchu narodowego) a rokiem 1914 (koniec nadziei na realizację narodowych ideałów po II wojnie bałkańskiej) przez pryzmat „Świata Słowiańskiego". Autor wszechstronnie przeanalizował wszystkie akcenty bułgarskie zawarte w   tym pierwszym profesjonalnym na ziemiach polskich czasopiśmie poświęconym Słowiańszczyźnie w latach 1905-1914.

 „Świat  Słowiański" ukazywał się regularnie w latach 1905-1914 w Krakowie. W tym okresie wydrukowano 120 numerów pisma, a dwa ostatnie przygotowano jako dokończenie rocznika  X  dopiero w 1916 r. Miesięcznik był nie tylko organem prasowym  Klubu Słowiańskiego, ale również  (ze względu na profesjonalizm zespołu redakcyjnego i współpracowników) ważnym elementem rynku prasowego w Galicji ­- medium kształtującym opinię
 i wiedzę Polaków na temat szeroko pojętej tematyki słowiańskiej.

Monografia ma układ problemowy. W siedmiu rozdziałach ukazano wszystkie aspekty dziejów Bułgarii, na które zwrócili uwagę publicyści „Świata Słowiańskiego". W rozdziale I zaprezentowano genezę oraz cele działania Klubu Słowiańskiego i Towarzystwa Słowiańskiego, a także linię programową „Świata  Słowiańskiego" i zakres zainteresowania publicystów tego miesięcznika tematyką bułgarską. W rozdziałach II, III i IV  omówiono szeroko rozumianą politykę wewnętrzną w poszczególnych okresach istnienia nowożytnej Bułgarii (m.in. stosunki ludnościowe, procesy demograficzne, ewolucję sceny politycznej od okresu przed utworzeniem Księstwa Bułgarii po proklamację niepodległości w 1908 r. i panowanie cara Ferdynanda I), a także kwestie determinujące politykę zagraniczną tego kraju w latach 1878-1913  (osobno wydzielono - rozdział IV - temat budzący kontrowersje, tzw. kwestię macedońską - spór Bułgarii i innych państw bałkańskich o wpływy w Macedonii). W rozdziale V opisano bułgarskie siły zbrojne i proces kształtowania się nowoczesnej armii Bułgarii aż do wojen bałkańskich z lat 1912-1913. W rozdziale VI przedstawiono dynamiczny  rozwój gospodarczy ziem bułgarskich po 1878 r.: budowę przemysłu, reformę rolnictwa, inwestycje w infrastrukturę drogową, kolejową oraz rozbudowę portów rzecznych i morskich. Rozdział VII, w którym zaprezentowano bułgarską kulturę w opisywanym okresie (literaturę, teatr i  sztukę oraz szkolnictwo i  naukę), stanowi dopełnienie przedstawionych wcześniej wątków, ukazując kształtowanie się bułgarskiej świadomości narodowej zarówno w aspekcie politycznym, jak i historycznym.