Bo w każdej wielkiej książce jest kilka książek,
trzeba tylko do nich dotrzeć,
odkryć je, zgłębić i pojąć
Ryszard Kapuściński
(Podróże z Herodotem, Znak, Kraków 2008, s. 208)
Książka o kompozytorach w powojennym Gdańsku skupia się na kwestiach tożsamości i genezy środowiska z lat 1945-1956. Autorka uwzględnia w swoich obserwacjach szerokie spektrum zjawisk politycznych i socjologicznych sytuując życie muzyczne w obszarze trudnych powojennych dziejów miasta. Głównymi bohaterami książki są trzej kompozytorzy: Henryk Hubertus Jabłoński, Władysław Walentynowicz i Konrad Pałubicki. Ich losy wprost ukazują złożoność sytuacji społecznej i wynikające stąd polemiki; ujawniają reguły życia pierwszych lat powojennych. Tak przedstawiane refleksy codzienności w sposób transparentny przenikały do powstających w owym czasie utworów skupionych wokół ważnych społecznie wątków: integracji nowych mieszkańców miasta wokół problemów regionu, motywów kaszubskiego folkloru jako wyznacznika lokalnej tradycji muzycznej, a także tematyki spełniającej odgórne wymogi doktryny socrealizmu. Te wszystkie elementy łączą się z zakotwiczeniem kompozytorów w ich przedwojennej, osobistej tradycji muzycznej. W każdym z obserwowanych przypadków powojenne dokonania twórcze wyrastają z pierwotnego zakorzenienia w odrębnym mikrokulturowym świecie.
Zasadniczy nurt badań poszerzony został o rys życia muzycznego w przedwojennym Gdańsku, a także o studium sytuacji kultury muzycznej w okresie wojennym. Te spostrzeżenia stanowią istotne preludium dla podstawowych rozważań.