Muzyka islandzka coraz częściej obecna jest na scenach światowych, a zainteresowanie nią sukcesywnie wzrasta. Mimo stosunkowo krótkiej historii, kraj ten może poszczycić się dzisiaj znaczącym dorobkiem muzycznym. Brak suwerennej państwowości przez okres ponad 600 lat był z całą pewnością dominującą przyczyną ograniczenia rozwoju kulturalnego kraju, którego warunki naturalne i geograficzne były i nadal są wyjątkowo surowe i trudne. Odrodzenie życia muzycznego na Islandii praktycznie rozpoczęło się dopiero na przełomie XIX/XX w., przy czym lawinowy i bardzo dynamiczny rozwój muzyki islandzkiej zapoczątkowany został po uzyskaniu pełnej niezawisłości państwowej w 1944 r.
Obszarem poszukiwań autorki są źródła inspiracji kompozytorów islandzkich w twórczości kameralnej. Studia nad materią przedstawionych kompozycji mają na celu wyszczególnienie głównych źródeł wpływów w muzyce islandzkiej - zewnętrznych oraz wewnętrznych. Określenie rodzaju i natury tych inspiracji ściśle uwarunkowane jest uwzględnieniem niezbędnego kontekstu i tła historycznego, a także analizy szerszego zakresu sztuki islandzkiej w postaci przykładów źródeł z islandzkiej literatury. Przedmiotem badań są kompozycje prekursora muzyki islandzkiej z przełomu XIX/XX w. - Sveinbjörna Sveinbjörnssona, a także innych kompozytorów XX w. - Jóna Nordala, Jórunn Viðar oraz Olivera Kentisha. Dodatkową literaturę w procesie badawczym stanowią przykłady muzyki europejskiej oraz dawnej islandzkiej tradycji ludowej. Badane obszary obejmują także inspiracje płynące z islandzkich utworów literackich - sag oraz poezji. Pytania badawcze postawione w pracy dotyczą pochodzenia i historycznych uwarunkowań źródeł inspiracji w muzyce islandzkiej, a także balansu ich wpływu na indywidualne style kompozytorskie twórców przedstawionych dzieł.