Redaktorzy książki we Wstępie podkreślili, że ideały humanizmu i humanitaryzmu zobowiązują każdego do umiejętności prowadzenia rozmowy o śmierci, a także znalezienia się w sytuacji, gdy dotyka ona kogoś bliskiego. „Niniejsza książka dotyczy spotkania z umieraniem, śmiercią, jej przeżywaniem i towarzyszeniem tym, którzy są w jej objęciach. [...] Tytuł [...] niech nie sugeruje rozmów przy kawie czy herbacie, w śmiechu i gwarze. Naszym zamiarem były rozmowy w ciszy, skupieniu, powadze i z pamięcią o zmarłych bliskich".

Książka została podzielona na cztery części. Pierwsza część dotyczy zagadnień ogólnych związanych ze śmiercią. Druga odnosi się do świata dzieci i ich zmaganiami z tym wymiarem życia. W trzeciej części aspekt śmierci został ukazany m.in. w sferze szpitalnej. Ostatnia część poświęcona jest żałobie.

Z pewnością nie można przejść obojętnie obok tej książki, choć jest ona trudna, ale i budująca. W jednej z części Czytelnik znajdzie pokrzepiające opowiadanie zatytułowane Moja babcia kochała życie. Na zakończenie, redaktorzy wyrazili nadzieję, że „[...] zawarte w publikacji treści poszerzą wiedzę w obszarze tak niezwykle trudnym i znajdą zastosowanie w szerszych kręgach, także akademickim".