Autor, odnosząc się do nowej specjalizacji badawczej, jaką jest prawo rynku finansowego, poza walorem porównawczym, w sensie merytorycznym, posługuje się również komparatystyką prawniczą w ujęciu formalnym. Struktura oraz podział pracy, w zależności od form regulacji, wzorowana jest na koncepcji francuskiej dysertacji prawniczej (fr. dissertation juridique). Przyjęta formuła zakłada zatem podział pracy na dwie zasadnicze części, w ramach których wyodrębnione zostały po dwa rozdziały. Ponadto w książce znajduje się tzw. transition, czyli fragment kończący część pierwszą i stanowiący jednocześnie wprowadzenie oraz uzasadnienie przejścia do tematyki poruszanej w części drugiej. W ramach struktury francuskiej dysertacji prawniczej kluczowe jest odnalezienie podstawowego kryterium podziału między dwiema częściami danej pracy oraz kryterium subsydiarnego w ramach każdej z części. Takim kryterium podstawowym, nawiązującym do specyfiki prawa rynku finansowego, autor uczynił jakże charakterystyczny i rygorystycznie przestrzegany we Francji podział na prawo publiczne i prawo prywatne. Tym samym w części pierwszej dominującą rolę odgrywa metoda regulacji, odwołująca się zasadniczo do norm prywatnoprawnych, a w części drugiej - metoda regulacji wzorowana na publicznoprawnych przepisach. Za kryterium subsydiarne, tzn. służące do jednakowego podziału wewnętrznego każdej z części pracy na rozdziały, przyjęto podział na regulacje o charakterze podmiotowym oraz regulacje o charakterze przedmiotowym. Tym samym niniejsza praca może stanowić, również w aspekcie formalnym, asumpt do refleksji nad formą francuskiej dysertacji prawniczej jako jednego z nowych instrumentów, który może być wykorzystany do prowadzenia badań o charakterze porównawczym.

Nakład wyczerpany.