Do podjęcia badań nad instytucją absolutorium skłoniło autorkę dostrzeżenie w niej ważnego, zwłaszcza z punktu widzenia praktyki parlamentarnej, mechanizmu pozwalającego kontrolować działalność Rady Ministrów. Ocena absolutorium przeprowadzona została na podstawie analizy konstrukcji normatywnych, dostępnego piśmiennictwa oraz dokumentów parlamentarnych. W szczególności prześledzenie procedowania izby w oparciu o druki sejmowe i sprawozdania stenograficzne pozwoliło dostrzec niuanse praktyki parlamentarnej z wszelkimi jej niedoskonałościami.

Prezentowana monografia ukazuje długotrwały proces kształtowania się procedur parlamentarnych, którego efektem stało się przyjęcie określonych reguł postępowania zmierzających do umożliwienia organowi przedstawicielskiemu prowadzenia jak najbardziej wszechstronnej kontroli sposobu zrealizowania norm ustawy budżetowej. Autorka stwierdza, iż mimo wyraźnie zarysowanej podczas prac konstytucyjnych woli ustrojodawcy uczynienia z absolutorium mechanizmu merytorycznej kontroli wykonania ustawy budżetowej, instytucja ta jest upolityczniona, co umniejsza jej znaczenie.

Książka składa się z siedmiu rozdziałów. Pierwsze trzy mają charakter historyczny - omawiają genezę i ewolucję instytucji absolutorium, zakończoną uchwaleniem 2 kwietnia 1997 r. Konstytucji RP. Kolejne cztery prezentują absolutorium w kształcie określonym przepisami obowiązującej Konstytucji. Całość wieńczy rozbudowana bibliografia.